“Als je chronisch ziek wordt, ben jij nog wel dezelfde, maar je leven niet meer”
Non-hodgkin patiënt Hans-Peter Helder schreef boek met verhalen in 'kankertijd'
Gepubliceerd op: 22 september 2022“Goedemorgen meneer Helder, wat is uw geboortedatum? 13-5-64 dreun ik op.” Dit is de openingszin in het boek Patiënt 13,5,64, verhalen in ‘kankertijd’ van HansPeter Helder. Verhalen die ontstonden naar aanleiding van zijn ziekenhuisopname. Een aanvankelijk geplande kleine ingreep in het Slingeland Ziekenhuis liep anders dan verwacht. Toen Hans-Peter bijkwam uit de narcose stond zijn vrouw aan zijn bed. “Ik zag meteen dat het niet goed was. De artsen vonden vocht in mijn buik en besloten niet te opereren. Dezelfde dag nog werd ik nader onderzocht. Daaruit bleek dat ik kanker heb. In een split second verandert je leven”, vertelt Hans-Peter. En dan in één adem: “Wat ben ik tegelijkertijd blij met de warme vakkundige mensen die me geholpen hebben en me nog steeds bijstaan.
Helder noemt huisarts Ron Klop en medewerkers van de afdeling Dagbehandeling Oncologie in zijn dankwoord. Met speciale dank aan internist-hematoloog Esther van Bladel en de dames van de poli Hematologie.
Expertise en empathie
Expertise van een arts en zorgverleners mag je verwachten, maar empathisch vermogen is minstens zo belangrijk, ondervond Hans-Peter. Na een gesprek met een arts in opleiding en een verpleegkundige werd vrijwel meteen internist- hematoloog Van Bladel ingeschakeld.
“In het bijzijn van mijn vrouw en kinderen vertelde Van Bladel op een heel rustige manier wat er aan de hand was. Omdat ze dat zo empathisch deed, was de spanning er meteen vanaf”, vertelt Hans-Peter. “Kijk, over mijn ziekte Non-hodgkin zijn heel wat dikke boeken geschreven, ik ben echt niet de enige met deze ziekte. Mijn behandeling wordt besproken in teams met verschillende specialisten in diverse ziekenhuizen. Maar het feit dat er serieus naar me werd geluisterd, er tijd werd genomen, dat er werd ingegaan op mijn opmerkingen… dat iemand op empathische manier laat blijken dat je begrepen wordt, dat kan Van Bladel als geen ander.”
Voor en na mijn ziekte
In de periode voor zijn ziekte gaf Hans-Peter vanuit zijn bureau Toro vorm aan bladen, magazines en evenementen. Met zijn opvallende werk verraste en verbaasde hij heel wat mensen. Hij is de initiator van veel festivals en evenementen waaronder het (straat) theaterfestival BuitenGewoon en lichtkunstwerken zoals Warm Winter Licht, projecten die hun weg door Nederland en daarbuiten vinden. “Ik was druk met allerlei projecten. Daarnaast was ik sportief. Ik fietste veel en gaf drie keer per week spinning les. Op een gegeven moment gierde mijn conditie achteruit en kreeg ik buikklachten. De rest is inmiddels bekend. Na mijn ziekte is mijn leven totaal anders. Er zit een kloof, een gapend gat, voor en na mijn ziekte. Ineens valt alles weg. Ik voel dat ik een enorme dreun heb gehad. Ik zit thuis terwijl de hele wereld als een sneltrein doorraast. Het feit dat je 24 per dag voelt dat je ziek bent of bent geweest vind ik confronterend. Er is altijd wel iets dat zeer doet, of effe niet meer wil. Ik leef op veel kortere termijn vanuit een heel andere bewustwording.”
Lot uit de loterij
“Terugblikkend ben ik blij dat ik in dit ziekenhuis ben behandeld. Het is een fijn ziekenhuis, waar mensen je op een gegeven moment kennen; op de poli’s, bij het priklab, op de dagbehandeling. Er werken allemaal schatten van mensen. En niet te vergeten de gastservicemedewerkers, ‘de dames van de verwennerij’ zoals ik ze noem. Ze komen langs op de verpleegafdeling en gaan niet weg voordat je iets lekkers hebt. Ik wilde niks, totdat ze vroegen ‘een plak cake dan?’ Waarmee ik maar aan wil geven dat het gewoon een heel warm huis is”, zegt Hans-Peter. “En juist dat is zo belangrijk als je ziek bent. Ik realiseer me hoe bevoorrecht je bent als je in Nederland behandeld kunt worden. De zorg en behandeling die je hier krijgt vind ik een lot uit de loterij. Als je dan hoort hoe mensen zich soms misgedragen door zorgverleners te belagen, daar kan ik niet bij. Ook die verhalen dat de zorgpremie zo duur is… Ik weet nu dat ik van mijn lang zal ze leven niet zoveel zorgpremie heb betaald als dat ik er in een half jaar doorheen heb gejast. Ik kom tot een slordig bedrag van 50.000 euro. En dan ben ik nog niet eens een dure jongen! Kun je nagaan.”
Lol in het schrijven
Vrijwel meteen nadat Hans-Peter wist dat hij kanker had, maakte hij dat wereldkundig via Facebook. “Ik wilde de via-via-verhalen voor zijn. Eenmaal terug uit het ziekenhuis werd ik overladen met aandacht; kaartjes, bloemen, allerlei lekkers, dat ging maar door, maandenlang. In een split second verandert je leven. Mijn huisarts Ron Klop kwam op huisbezoek en hij was degene die voorstelde om mijn relaas op papier te zetten. Gewoon in korte zinnen zodat ik mijn gebeurtenissen van me af kon schrijven. Ik had nog nooit geschreven, maar al snel had ik er veel lol in. Uiteindelijk werden het 24 verhalen, geschreven vanuit verschillende perspectieven.” Hans-Peter observeert en gaat met zichzelf in gesprek. Ook de hond laat hij aan het woord. Het boekje was binnen een maand toe aan een tweede druk. “Wat mensen zo raakt? Ik weet het niet precies, de openheid?” vraagt Helder zich hardop af.
Opbrengst naar Stichting Hematon
De tweede druk binnen een maand! Patiënt 13,5,64 kost € 7,50 exclusief portokosten. Van ieder verkocht exemplaar gaat 5 euro naar Stichting Hematon ten behoeve van onderzoek naar bloedziekten.
Te bestellen via hph@torovormgeving.nl.
Laatst bijgewerkt op: 12 september 2022
