Liesbreuk

Een liesbreuk is een zwakke plek in de buikwand, in het weefsel onder de huid. De buikwand bestaat uit verschillende lagen: huid, vetweefsel, spieren en buikvlies. Bij een liesbreuk zit de zwakke plek in de lies, op de grens tussen onderbuik en benen. Door de opening in de buikwand drukt het buikvlies en vetweefsel tegen de huidlaag, dit heet ook wel de ‘breukzak’. Soms drukt ook een deel van de darm door de zwakke plek tegen de huid. Er ontstaat dan een bobbel op de plek van de breuk. Deze bult kan groter worden als iemand zwaar tilt, hoest of perst.

Oorzaken van een liesbreuk

Als er te veel druk op de buikwand komt te staan, wordt deze zwakker en gevoeliger voor een breuk. De buikwand kan verzwakken door: 

• Overgewicht
• Te zwaar tillen
• Persen (bijvoorbeeld door obstipatie) of blazen (bespelen blaasinstrument)
• Langdurig hoesten

Symptomen

De symptomen van een liesbreuk kunnen zijn:

• Een onderhuidse bobbel in de liesstreek. Bij een liggende houding kan deze verdwijnen.
• Een zeurend, branderig of pijnlijk gevoel in de lies.
• Bij mannen: pijn en zwelling nabij het scrotum.

Behandeling

Een liesbreuk gaat niet vanzelf over en kan groter worden. Een operatie is nodig om de opening in de buikwand weer dicht te maken. De operatie wordt over het algemeen in dagbehandeling uitgevoerd, maar een kortdurende opname is ook mogelijk. Er zijn meerdere methodes om een liesbreuk operatief te verhelpen. Meestal zal een kunststof matje worden gebruikt om de buikwand te verstevigen. Het materiaal is veilig in gebruik. De plek en de manier waarop het matje wordt geplaatst verschillen per operatietechniek. Welke behandeling het beste is verschilt per patiënt.
 
De chirurgen van het Slingeland Ziekenhuis passen de volgende operatietechnieken toe bij een liesbreuk: 

Open (klassieke) methode volgens Lichtenstein plastiek

De operatie wordt uitgevoerd via een snede van ongeveer 7 centimeter in de lies nabij de breuk. De breuk in de buikwand wordt bij deze techniek van voren benaderd. Daarbij wordt de buikwand verstevigd, door de kunststof mat over de buikwand te plaatsen. Soms wordt de mat via de liessnede achter de spierwand (aan de achterzijde van de buikwand) geplaatst (TIPP procedure).
In enkele gevallen kan de buikwand ook verstevigd worden door gebruik te maken van het eigen weefsel.
Deze operatie kan worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving, met een ruggenprik of onder narcose. Dit hangt af van de conditie en voorkeur van de patiënt in overleg met de anesthesioloog. De operatie duurt ongeveer 30 minuten.

Kijkoperatie via de TEP-methode (Totaal Extraperitoneale Plastiek)

Bij deze methode wordt de breuk laparoscopisch geopereerd. Er worden dan een paar kleine sneetjes in de buikwand gemaakt waardoor instrumenten en een cameraatje ingebracht worden. De liesbreuk wordt verholpen door van binnenuit de buikwand te verstevigen met een kunststof matje dat tegen de spieren wordt aangebracht.   
De kijkoperatie is niet voor iedere patiënt geschikt. Bijvoorbeeld als de breuk niet terug in de buik te duwen is of wanneer er veel littekenweefsel aanwezig is. Deze operatie wordt onder narcose uitgevoerd en duurt 45 minuten tot een uur.

TREPP-methode (transrectusschede-preperitoneale procedure)

Bij een TREPP wordt een klein sneetje gemaakt, net boven de lies. Hierdoor wordt de  uitstulping van het buikvlies, de breukzak, uit het lieskanaal gehaald en teruggeduwd in de buikholte. Daarna wordt de zwakke plek in de buikwand afgedekt met een kunststof matje. Deze operatie duurt circa 40 minuten en kan zowel onder algehele narcose als met een ruggenprik.  
De arts zal met u bespreken welke techniek in uw geval het beste is.

Folder

In de folder ‘Liesbreukoperatie’ leest u meer informatie over deze operatie.