Kunstmatige alvleesklier geeft patiënt vrijheid terug
Diabetes type 1-patiënten in Slingeland deden mee aan veelbelovende studie
Gepubliceerd op: 08 juli 2024Alsof je een ‘sabbatical van je diabetes’ hebt. Dat was een van de mooiste opmerkingen aan het diabetesteam van patiënten die een jaar lang een kunstmatige alvleesklier mochten uitproberen. Het ging om een studie naar een heel nieuw ttype behandeling van diabetes type 1.
Verpleegkundig specialist Jolanda Geessink en internist Alexandra Mulder waren nauw betrokken bij de FREE 1-studie: “Mensen met diabetes type 1 maken geen insuline meer aan. Van diabetes kun je nooit vakantie nemen, want bij alles wat je doet moet je nadenken. Over wat je eet, maar bijvoorbeeld ook of je minder insuline moet spuiten als je een lange fietstocht wil maken. Wij vinden het mooi dat onze patiënten in ons eigen ziekenhuis aan de allernieuwste ontwikkelingen kunnen meedoen.”
Zelfstandig apparaat
Een jaar lang kregen meer dan 75 patiënten een kunstmatige alvleesklier, waarvan twaalf patiënten in het Slingeland Ziekenhuis. De Inreda AP® van Inreda Diabetic uit het Overijsselse Goor is een pomp met een geheel nieuwe techniek. Internist Alexandra Mulder: “Deze kunstmatige alvleesklier is de eerste pomp die alles zelf uitrekent en aanpast. Hij geeft niet alleen insuline maar ook glucagon af. Dat zijn twee hormonen die elkaar in het lichaam corrigeren en in balans houden. Dit apparaat kan dit nu zelfstandig doen en dat is echt een nieuw systeem.” Dankzij de kunst-alvleesklier hoeft de patiënt geen insuline meer te spuiten, koolhydraten te tellen of een aankondiging te doen dat hij gaat sporten.
Diabetes type 1 is er iedere dag weer, ook als je er geen zin in hebt. Deze kunstalvleesklier geeft patiënten hun vrijheid terug.”
De patiënt draagt de kunst-alvleesklier aan zijn riem of in een tasje op de heup. Twee sensoren meten continu de suikerwaarden in het bloed. Worden deze te hoog of te laag, dan dient het apparaat zelf een van de hormonen toe via twee dunne slangetjes waarmee het apparaat aan het lichaam verbonden is. De Inreda AP® geeft een seintje als de patiënt de ampul met hormonen of een sensor moet vervangen.
Verpleegkundig specialist Jolanda Geessink: “Patiënten bij wie de bloedsuikerwaarden moeilijk te regelen waren, kwamen in aanmerking om deel te nemen. Het apparaat is zelfdenkend en ontzorgt, maar je moet wel de technische handelingen kunnen doen. Het grootste nadeel is nu nog de grootte van het kastje.” De internist vult aan: “Deze techniek vraagt om nauwkeurig handelen. Als je met een computer kunt werken, kun je ook met deze techniek werken.”
Meer kwaliteit
Wat kwamen ze tijdens de studie bij hun patiënten tegen? “Een betere regulatie van de suikerwaarden, vooral bij mensen bij wie dat vooraf niet goed lukte”, vertelt de internist. De verpleegkundig specialist: “Alle patiënten ervaren meer kwaliteit van leven. De technische handelingen wegen niet op tegen de vrijheid die het oplevert. Direct na het onderzoek kozen al onze deelnemers ervoor om de kunst-alvleesklier te blijven gebruiken.”
Het onderzoek naar de Inreda AP® gaat door. Dat betekent dat hij nog niet regulier op de markt is en niet in het zorgverzekeringspakket zit. Het diabetesteam in het Slingeland hoopt dat dit binnen een paar jaar wel gebeurt: “Het is echt een investering in de toekomst, zeker als mensen minder complicaties door diabetes krijgen. Waar we eerst deze patiënten drie tot vier keer per jaar zagen, zien we ze nu soms nog maar één keer per jaar. Daarmee ontzorgt het ook het ziekenhuis.”
In het kort: diabetes type 1
- Diabetes type 1 is een auto-immuunziekte waarbij het afweersysteem de insulineproducerende cellen in de alvleesklier aanvalt.
- Type 1 ontstaat vaak al op jonge leeftijd.
- Ongeveer één op de 10 diabetespatiënten heeft type 1.
- Groot verschil type 1 en type 2: type 1-patiënten maken geen insuline meer aan, type 2-patiënten zijn ongevoelig voor insuline en/of maken er te weinig van aan.
- Diabetes veroorzaakt een te hoge glucosespiegel in het bloed. Dit kan op den duur schade aan ogen, nieren, voeten, hart en bloedvaten geven.
“Diabetes type 1-patiënt Jan-Paul Snippe
‘Ik wil mijn kunst-alvleesklier niet meer missen’
“Sinds mijn 25ste heb ik diabetes type 1. Dat jaar was er een hittegolf en was het druk op mijn werk, dus ik had eerst niet door waarom ik zoveel dorst had en zo moe was. Na de diagnose bij de huisarts, kwam ik al snel in het Slingeland onder behandeling bij Jolanda Geessink en haar collega’s. Inmiddels kennen we elkaar 25 jaar.
Ik ben altijd iemand geweest die vroeg aan de poort rammelde. Na drie jaar insuline spuiten kreeg ik op mijn 28ste als een van de eersten een insulinepomp. Dat verbeterde de suikerwaardes in mijn bloed, maar top werd het nooit en ik moest altijd mijn insuline bijregelen.
Diabetes type 1 is iets heel ongrijpbaars. Het is een ziekte die je dag en nacht moet managen en die als een rode draad door je leven loopt. Thuis kan je nooit zomaar de deur uit, en als je op een feestje bent moet je weer op tijd naar huis. Op het werk weten collega’s pas wat diabetes echt is, als ze hebben meegemaakt dat je door te lage suikerwaardes een hypo krijgt en gaat zweten en wartaal uitslaat.
Ik had mezelf afgeleerd te hoge verwachtingen te hebben van nieuwe ontwikkelingen. Maar toen ik diabetespatiënt en uitvinder Robin Koops ontmoette en zijn werk zag, kreeg ik hoop. Toen kwam dat telefoontje van het Slingeland Ziekenhuis. Ik zei meteen ja op de vraag of ik mee wilde doen aan de studie naar de kunstmatige alvleesklier van Inreda Diabetic. Ook was ik heel blij dat ik vooraf wist dat ik de nieuwe pomp mocht blijven gebruiken als het goed beviel.
"Dankzij de kunst-alvleesklier ben ik veel vrijer, want ik hoef niet meer de hele dag de rekensom te maken en mijn diabetes te regelen.”
Ik voel me bijzonder bevoorrecht dat ik inmiddels de kunst-alvleesklier al tweeënhalf jaar heb. Het is als het ontrafelen van die rode draad en voelt als een gedeeltelijke genezing van mijn diabetes. Dingen die nooit meer haalbaar leken, kunnen nu wel. Dat continu uitrekenen van wat ik eet en drink hoeft niet meer, want het apparaat regelt de hormonen insuline én de glucagon zelf. Hiervoor moest ik een boterham met jam eten als ik een hypo had. Nu kan ik die jam gewoon eten omdat ik er trek in heb. Het is vooral de psychische belasting die ik nu niet meer heb.
De kunst-alvleesklier heeft een enorme potentie, maar we zijn er nog niet. Sommige functies die ik in de insulinepomp had, mis ik. Ook moet je er als patiënt een bepaalde discipline voor hebben, bijvoorbeeld voor de handelingen met de slangetjes en het bijvullen van de hormonen. Je hebt ook veel spullen nodig en het apparaat is nu nog relatief groot, al weet ik dat het volgende prototype kleiner is. Ook mag het nog wat gebruiksvriendelijker worden en zou het handig zijn als je de waarden op je mobiel kunt aflezen. Maar ik wil niet meer van de kunst-alvleesklier af, want dankzij dit apparaat heb ik zoveel meer ruimte in mijn hoofd.”
Laatst bijgewerkt op: 08 juli 2024
